معاویه، پس از نبرد با دودمان عصمت و طهارت ، خلافت را به غنیمت گرفت و آن را غصب کرد. او در ابتدا خود را امیرمؤمنان و جانشین رسول خدا s می خواند؛ لیکن اندک اندک، خلافت را به سلطنت و پادشاهی مبدّل کرد. سالار شهیدان بیست سال، شاهد اسارت دین الهی در دست امویان بود؛ ولی مجالی برای قیام نمی یافت. معاویه، تمداری زیرک و حیله گر بود و اگر امام حسین علیه السلام در برابر او به پا می خاست، معاویه او را مانند حضرت امام علیg و امام حسنg در شهر خودش به شهادت می رساند؛ آنگاه خود با پوشیدن جامه ماتم، مردم را می فریفت.
درباره این سایت